Serbske ludowe spěwy

Spójšłej stej dwa młoźeńca

2. Co ga we tej zagroźe?
Tak mały jabłonjašk.
Co ga ma ten jabłonjašk?
Tak małe jabłuška.

3. Kake su to jabłuška,
tak małe jabłuška?
Pód jadnym bockom zelene,
pód drugim cerwjene.

4. Sednuštej se, glědaštej,
až stej tam wusnułej.
»Chto buźo naju górjej wołaś,
gaž buźo źeń bywaś?«

5. »Nad nama seda syłojik,
ten jaden drobny ptašk.
Ten buźo naju górjej wołaś,
gaž buźo źeń bywaś.«

6. Syłojik wjasele zaspiwa
w tom gaju zelenem.
Wšen se ten gajašk rozlěga,
wša tšawa spólěga.

7. »Swita, swita, źeń bywa,
cerwjene zorja górjej du.
Chtož jo pódla lubki spał,
ma cas nět domoj hyś.«

8. Rědny se pšec gótujo,
rědna śěžce zdychujo.
»Zdychuj abo njezdychuj,
wěcej mója njebuźoš.«

9. »Daś budu abo njebudu,
wšak wjele njeroźim.
Glědaj sebje za drugej’,
ja teke za drugim.«

10. Źowćo ma dawno drugego,
gólc niźi žedneje.
Źowćo wjedu k wěr’wanju,
gólca pak chołyjoj.

11. Źowću zwóny zwónjachu,
jom’ woły ryjachu.
Źowću gerce grajachu,
jom’ kólaska kyrcachu.

12. »Co ga kuli cynił som,
až źowćo zwóstajich?
Ja drje drugu lubku mam,
ta pak mě zwěrna njej’.

13. Což z pjerwjejšej’ gronjachmej,
wšo zwěru měnjachmej.
Což z nětejšnej’ gronimej,
nic zwěru měnimej.«