Serbske ludowe spěwy

Spójšłej stej dwa młoźeńca

1. Spojšłej stej dwa młoźeńca,
dwa běłej, cerwonej.
Gólku, gólku pśejźeštej,
zagrodu nadejźeštej.

2. Co ga we tej zagroźe?
Tak mały jabłonjašk.
Co ga ma ten jabłonjašk?
Tak małe jabłuška.

3. Kake su to jabłuška,
tak małe jabłuška?
Spod janem bockom zelone,
spod drugim cerwone.

4. Sednuštej se, glědaštej,
až stej tam wusnułej.
»Chto buźo naju górjej wołaś,
gaž buźo źeń buwaś?«

5. »Nad nama seda syłowik,
ten jaden drobny ptašk.
Ten buźo naju górjej wołaś,
gaž buźo źeń buwaś.«

6. Syłowik wjasele zaspiwa
w tom gaju zelonem.
Wšen se ten gajašk rozlěga,
wša tšawa spolěga.

7. »Swita, swita, źeń buwa,
cerwone zorja górjej du.
Chtož jo pódla lubki spał,
ma cas nět domoj hyś.«

8. Rědny se pšejc gotujo,
rědna śěžce zdychujo.
»Zdychuj abo njezdychuj,
wěcej mója njebuźoš.«

9. »Daś budu abo njebudu,
wšak wjele njeroźim.
Glědaj sebje za drugej’,
ja teke za drugim.«

10. Źowčo ma dawno drugego,
gólc niźi žedneje.
Źowčo wjedu k wěr’wanju,
gólca pak chołyjoj.

11. Źowču zwony zwonjachu,
jom’ woły ryjachu.
Źowču gerce grajachu,
jom’ kolaska kyrcachu.

12. »Co ga kuli cynił som,
až źowčo zwostajich?
Ja drje drugu lubku mam,
ta pak mě zwěrna njej’.

13. Což z pjerwjejšej’ gronjachmej,
wšo zwěru měnjachmej.
Což z nětajšej’ gronimej,
nic zwěru měnimej.«