Serbske ludowe spěwy

Spójšłej stej dwa młoźeńca

1. Spojšłej stej dwa młoźeńca
Dwa bjełej, cerwonej,
Gólku, gólku pśejźeštej,
Zagrodu nadejźeštej.

2. Coga we tej zagroźe?
Tak mały jabłonjašk.
Coga ma ten jabłonjašk?
Tak małe jabłuška.

3. Kake su to jabłuška
Tak małe jabłuška?
Spod janem bockom zelone,
Spod drugim cerwone.

4. Sednuštej se, gljedaštej,
Až stej tam husnułej.
›Chto buźo naju górej wołaś,
›Gaž buźo źeń bówaś?‹

5. »Nad nama seda syłowik
»Ten jaden dróbny ’tašk.
»Ten buźo naju górej wołaś,
»Gaž buźo źeń bówaś.«

6. Syłowik wjasele zaspiwa
Tom gaju zelonem.
’Šen se ten gajašk rozljega,
’Ša tšawa spoljega:

7. Swita, swita, źeń bówa,
Cerwone zorja górej ’du,
Chtož jo pódla lubki spał,
Ma cas njet domoj hyś.

8. Rjedny se pśejc gotujo,
Rjedna śježce zdychujo.
›Zdychuj abo ńezdychuj,
›Wjecej mója ńebuźoš.‹

9. »Daś budu abo ńebudu,
»Šak ẃele ńeroźim,
»Gljedaj seb́e za drugej’
»Ja teke za drugim.«

10. Źówčo ma dawno drugego,
Gólc niźi žedneje.
Źówčo ẃedu k wjer’wanju
Gólca pak chołyjoj.

11. Źówču zwony zwonjachu
Jom’ woły ryjachu,
Źówču ǵerce ’grajachu,
Jom’ kolaska kyrcachu.

12. ›Coga kuli cynił som,
›Až źówčo zwostajich?
›Ja dŕe drugu lubku mam,
›Ta pak mje zwjerna ńej’.‹

13. ›Což z ṕerwejšej’ gronjachmej,
›’Šo z wjeru mjenjachmej,
›Což z njetajšej’ gronimej,
›Nic z wjeru mjenimej.‹