Serbske ludowe spěwy

Ha spiwaj, ty źowćo wjasołe!

2. Pó tych mě pólach Jaseńskich,
||: pó wšyknych cuzych granicach.« :||

3. »Kak debu spiwaś a wjasoła byś,
||: gaž debu pśecej sama byś. :||

4. Wšykne te źowća do kjarcmy du,
||: ja debu pśecej doma byś.« :||

5. »Staj sebje, rědna, ten běły šlewjeŕ,
||: źi ty tam teke woglědaś.« :||

6. »Pójdu tam ja abo njepójdu,
||: za źurjami ja tam stojaś budu. :||

7. Luby ten chójźi ze jśpy a do jśpy,
||: zbockom wón na mnjo spóglědajo. :||

8. Žednogo słowka mě njezgronijo,
žedneje rucki mě njepódajo,
razka mě piśa nješenkujo.«

9. »Och, ty rozmilony luby mój,
||: wóc ga ty taki gjardy sy? :||

10. Wóc ga ty ze mnu se nješenkujoš,
||: ako tym młodym gólcam pśistoj?« :||

11. »Kak debu z tebu se šenkowaś,
gaž ty sy burske źowcyšćo,
ja pak tog’ bogateg’ pśekupca syn.«

12. »Njejsy ga ty to pjerwjej wěźeł,
až ja som burske źowcyšćo
a ty tog’ bogateg’ pśekupca syn?

13. Njechójźił za mnu pó pł nocach,
||: pó takich śmjatych wjacorach. :||

14. Wuspał sebje swóju głowu,
||: njewubił sebje swójich nogow. :||

15. Njepórał nanoju starosći,
||: mójej tej muterce žałosći; :||

16. Sotšam a bratšam sromoty,
||: mójim tym kumpankam tužycy.« :||

17. Błožko jo pak tym młodym źowćam,
||: kótraž swój wěnk tak z cesću nosy; :||

18. Z cesću a z teju wěrnosću,
||: a njeda źe se tym gólcam zawjasć. :||

19. Gólcy te maju lasnu rěc,
||: wutšobje maju wótšy mjac. :||

20. Wóni to źowćo wobgronje,
||: pó swójej mysli wobrośe. :||

21. Chylku ju za błaznu spóměju,
||: naslědku pak ju wóstajiju. :||