Serbske ludowe spěwy

Ha spiwaj, ty źowćo wjasołe!

1. ›Spiwaj ty źówčo wjasołe,
›Twój głós jo słyšaś daloko,
›Twój głós jo słyšaś šyroko.‹

2. ›Po tych mje polach Jaseńskich,
:,: ›Po wšyknych cuzych granicach.‹ :,:

3. »Kag’ debu spiwaś a wjasoła byś,
:,: »Gaž debu pśecer sama byś.« :,:

4. »’Šykne te źówča do kjarcmy ’du
:,: »Ja debu pśecer doma byś.« :,:

5. ›Staj seb́e, rjedna, ten bjeły šleẃeŕ,
:,: ›Źi ty tam teke hogljedaś.‹ :,:

6. »Pójdu tam ja aby ńepójdu,
:,: »Za žurjami ja tam stojaś budu.« :,:

7. Luby ten choźi ze jśpy a dó jśpy,
:,: Z bockom wón na mnjo spogljedajo; :,:

8. Žednego słowka mje ńezgronijo,
Žedneje rucki mje ńespodajo,
Razka mje piśa ńešenkujo.

9. »Och ty rozmilony luby mój,
:,: »Woc’ga ty taki gjardny sy?« :,:

10. »Woc’ga ty ze mnu se ńešenkujoš,
:,: »Ako tym młodym gólcam pśistoj?« :,:

11. »›Kag’ debu z tebu se šenkowaś,
»›Gaž ty sy bursḱe źówcyšćo,
»›Ja pak teg’ bogateg’ pśekupca syn.‹«

12. »Ńejsy ga ty to ṕerej weźeł,
»Až ja som bursḱe źówcyšćo,
»A ty teg’ bogateg’ pśekupca syn.«

13. »Ńechoźił za mnu po pół nocach,
:,: »Po takich śmjatych wjacorach.« :,:

14. »Wuspał seb́e swoju głowu,
:,: »Ńehubił seb́e swojich nogow.« :,:

15. »Ńepórał nanoju starosći,
:,: »Mójej tej móterce žałosći;« :,:

16. »Šotšam a bratšam sromoty,
:,: »Mójim tym kumpankam tužycy.« :,:

17. Błožko jo pak tym młodym źówčam
[:,:] Kótraž swój wjenk tak z cesću nosy; :,:

18. Z cesću a z teju wjernosću,
:,: A ńeda źem se tym gólcam zawjasć. :,:

19. Gólcy te maja lasnu rjec,
:,: Hutšob́e maja wotšy mjac. :,:

20. Woni to źówčo hobgrońe,
:,: Pó swójej mysli hobrośe. :,:

21. Chylku ju za błaznu spomjeju,
:,: Nasledku pak ju wostawiju. [:,:]