1. Dyrbu runje tu’dy
Jako cuznik być,
Wobćežnosćje dru’dy
Wšelke pšećerpić.
Štórm, wjet’, dešč, błysk, newedro,
Mh’u, snjeh, palace słónco;
D’a ja ’du swój puć.

2. Woči a wutroba
Na kónc ’ladaja,
’Džež kšiž a zrudoba
Wša so dokonja:
Pšetož bórzy pšindu dom,
’Duž kónc ze wšim wandrowstwom;
Potom k mjerej ’du.

3. Ja sym wuzwoleny
K božim mješćanam,
Z nimi stowaŕšeny
Budu bydlić tam.
’Duž wšu prócu zabydu,
Kiž me na tym puću tu
Husto wobćeži.

4. Ha štož trebam njetko
Na tym puću tu,
Budže bóh dać wšitko:
Khljeb a hospodu.
Wjacy me wobćežuje,
Jeno horjedžerži me:
Lóžki lóžo ’du.

5. Štod’a me tu stara,
Štož nej’ moje tu?
Ja mam khwatać jara,
Dale zo pšińdu.
Ja ’du khwatajo swój puć,
Hač tam budu dosahnuć,
’Džež mi zbožje kće.

6. Derje mi, zo ja mam
Swój kij wandrowski.
Na njón so zaperam
Tu’dy na rejži.
Hišće tež tam wječnosći
Pokład je a pastwa mi
A me zweseli.

7. Žiwenje mi dawa
Sredža wumreću,
’Dyž nuza nastawa,
So jej’ nestróžu:
O mój kijo, Jezu, ty!
Mojej’ dušje pokoj sy,
Rjany kijo mój.

8. Me tu pšewodžeja
Sweći jandželjo;
’Dyž ći za mne steja,
Čert me boji soji so.
’Džež ja jeno zańdu nuts,
Tajki krasny, dobry šuc
Mam ja kóždy čas.

9. Wele bratrow tudy
Zo mnu k nebju ’du,
Kotrychž pšeco dru’dy
Zaso podeńdu.
Tak ja tola nejsym sam,
Zda so runje člowekam,
D’a nic pšed bohom.

10. Mezy tamnoh’ kraja
Hižom widžić je:
Z tamnoh’ rjanoh’ kraja
Naša króna kče.
Kak so błyšči Salem sam!
Žana ćjemnosć neje tam.
Bóh sam swjetło je.

11. Tamnym wes’łym mjesći,
’Džež dom wótcny je,
Pase wón nas wjesći
Be wšej’ starosćje.
’Džež su chory jandželske,
Bratsja, woči pozbjehńće:
Nawoženja ’dže.

12. Haj wón ’dže a khwata
Naš kral žiwenja,
Zo by była data
Nam njetk zbóžnosć wša,
Kiž wón tam na Gólgatha
Nam tak droho warbowa,
’Džež krej pšelał je.

13. Wšitcy wuzwoleni
Stej a hotowi.
Powitać nas renje
Z našej’ žałosćje.
Haleluja spjewajće,
Kanaan tu hižom je.
Swjeće, dobru nóc!