1. Dyrbju runje tudy
jako cuzbnik być,
wobćežnosće druhdy
wšelke přećerpić.
Štórm, wětr, dešć, błysk, njewjedro,
młu, sněh, palace słónco,
da ja du swój puć.

2. Woči a wutroba
na kónc hladaja,
hdźež křiž a zrudoba
wša so dokonja,
přetož bórze přińdu dom,
tuž kónc ze wšěm wandrowstwom,
potom k měrej du.

3. Ja sym wuzwoleny
k Božim měšćanam,
z nimi stowaršeny
budu bydlić tam.
Tuž wšu prócu zabudu,
kiž mje na tym puću tu
husto wobćeži.

4. Ha štož trjebam nětko
na tym puću tu,
budźe Bóh dać wšitko:
chlěb a hospodu.
Wjace mje wobćežuje,
jeno horje dźerži mje,
lochki lóšo du.

5. Što da mje tu stara,
štož njej’ moje tu?
Ja mam chwatać jara,
dale zo přińdu.
Ja du chwatajo swój puć,
hač tam budu dosahnuć,
hdźež mi zbožo kće.

6. Derje mi, zo ja mam
swój kij wandrowski.
Na njón so zapěram
tudy na rejži.
Hišće tež tam w’ wěčnosći
pokład je a pastwa mi
a mje zwjeseli.

7. Žiwjenje mi dawa
srjedźa wumrěću,
hdyž nuza nastawa,
so jej’ njestróžu:
Ow mój kijo, Jezu, ty!
Mojej’ duše pokoj sy,
rjany kijo mój.

8. Mje tu přewodźeja
swjeći jandźeljo.
Hdyž ći za mnu steja,
čert mje boji so.
Hdźež ja jeno zańdu nutř,
tajki krasny, dobry šuc
mam ja kóždy čas.

9. Wjele bratrow tudy
ze mnu k njebju du,
kotrychž přeco druhdy
zaso podeńdu.
Tak ja tola njejsym sam,
zda so runje čłowjekam,
da nic před Bohom.

10. Mjezy tamnoh kraja
hižo widźeć je,
z tamnoh rjanoh kraja
naša króna kće.
Kak so błyšći Salem sam!
Žana ćěmnosć njeje tam.
Bóh sam swětło je.

11. W tamnym wjes’łym měsće,
hdźež dom wótcny je,
pase wón nas wěsće
bjez wšej’ starosće.
Hdźež su chory jandźelske,
bratřa, woči pozběhńće:
Nawoženja dźe.

12. Haj wón dźe a chwata
naš kral žiwjenja,
zo by była data
nam nětk zbóžnosć wša,
kiž wón tam na Golgota
nam tak droho warbowa,
hdźež krej přelał je.

13. Wšitcy wuzwoleni
steja hotowi.
Powitać nas rjenje
z našej’ žałosće.
Haleluja spěwajće,
Kanaan tu hižom je.
Swěće, dobru nóc!