Serbske ludowe spěwy

Zezady hunow w zahrodźi

1. ||: Zezady hunow w zahrodźi :||
so čista woda puzoli.

2. ||: Do kótlika so wuliwa :||
a k’ kótlikej dźe šćežčička.

3. ||: Po šćežcy chodźi holečo :||
tu čistu wodu čěrajo.

4. ||: Třo jězni nimo po drozy :||
přijěli su do zahrody,

5. ||: Tam swojim konjom wowsa dać, :||
jich z čistej wodu napować.

6. ||: »Bóh postrow«, dźachu, »holčo, će! :||
Chceš wody dać nam chłódneje?«

7. ||: »Chcu wody chłódneje wam dać :||
a waše konje napować.«

8. ||: Duž rjekny jězny k holeču, :||
kiž sedźiše na bruniku:

9. ||: »Tych złotych tři sta dyrbiš měć, :||
chceš holečo -li moja być.«

10. ||: »Za złote«, holčo wotmolwi, :||
»so moja lubosć njekupi.«

11. ||: Duž dźeše jězny, na běłym :||
kiž sedźiše na krošatym:

12. ||: »Ći rjećaz dam wot złoteho, :||
chceš-li być moja, holečo!«

13. ||: »Tež do złoteho rjećaza :||
so moja lubosć njezanka.«

14. ||: Na čornym jězny łósaku :||
duž třeći dźeše k holeču:

15. ||: »Ći pjeršćeń dam wot slěbora :||
chceš-li być moja, holička.«

16. ||: Na běły porsćik natykny :||
sej holčo pjeršćeń błychćaty.

17. ||: »Chcu twoja być, mój najlubši, :||
twój pjeršćeń swědsi lubosć mi.«