Serbske ludowe spěwy

A žałuj śi luto, ty rědne źowćo

1. Žałuj śi luto, ty rjedne źówčo,
Až sy pśez te styri brune wen hujšła. :,:

2. To ńejsu žedne styri brune,
To su źem ’šykne N. Nwe šwary. :,:

3. Jjedu k nam jjedu N. Nske
Po tej mje góle zelonej. :,:

4. Gaž woni do N. N. pśijjeźechu,
Na zelonej górce zastachu. :,:

5. Chopili su se tam dalej pšašaś:
Źo jo ten N. Nec nowy dwór? :,:

6. ’Cośo ten nowy dwór raźi wiźeś,
’Comy wam deŕe jen hukazaś. :,:

7. Pśed tym źe N. Nec nowym dwórom
Tam stoj ta lipa zelona. :,:

8. Spóz ńeje seźi to rjedne źówčo,
Šyjo dwa šanta žyźanej,
Wijo dwa wjenka mjerikowej.

9. Jaden ’co wóna lubemu daś,
Z drugim ’co sama k wjerowanju hyś. :,:

10. Swaty te jjedu ku dwóru,
Źówčo to bježy ku komorce. :,:

11. Móterka, ty luba maś mója,
Hobaraj swatam do dwóra,
Až ja se schowaju kómorce.

12. Kake jo mójo hobarańe,
Gaž sy ty jomu zlubjona. :,:

13. Zlubjona sy jomu zlubjona,
Wjecy se rozzlubiś ńebuźoš,
Źož źe ta bóža wóla pśijźo.

* * *

14. Maś ta to źówčo głaźašo,
Wjenašk jej na głowku stawjašo. :,:

15. Wjenašk ten dołoj jej popaźo,
Wóna tak jjesno jen spopadnu,
Stawi jej na jeje głowicku.

16. Choź ty tud’ wjenašku zelonem,
Źinsa ty we njom spobydnjoš,
Wjecy ty we njom ńechoźiš.

17. Witśe se šleweŕ zawijoš,
Tom buźoš choźiś kuždy źeń
Pśi tych mje N. Nskich młodych žon.

18. Cesćej jen buźoš zawijaś,
Cesćej b’źoš na nas spominaś. :,:

* * *

19. Źówčo to na wóz saźachu,
Styri jej ǵerce ’grajachu. :,:

20. ’Grajśo wy ǵerce, bubnujśo,
’Šykno pak [ź]ówču k tuženju. :,:

21. My pak ne’grajomy k tuženju,
’Grajomy k welikem’ wjaselu. :,:

22. Nikula wjasołša nebuźo,
Což jano źinsa spobydnjo. :,:

23. Źówčo to z dwóru wen ẃeźechu,
Jeje maś žałosńe płakašo. :,:

24. Melc źe a ńepłac, maś mója,
Šak maš ty hyšće młodšu sotšu,
Daśi tud’ wóna śi deŕe źjeła.

25. Śježej pak wóna śi źjełaś buźo,
Cesćej b’źoš na mnje spominaś. [:,:]

26. Rjedna ta Hanka N. Nec jo,
Rjedny ten Hanzo N. Nec jo. :,:

27. To stej dwa rjednej nadobnej,
Hoboj stej na se spodobnej. :,:

28. Hanka jo rjedna cerwona,
Hanzo jo rjedny, lubozny. :,:

29. Gaby źe tak rjednej ńebyłej,
Lubo by wónej se ńemjełej. :,:

30. Matej se lubo abo njamatej,
Swójej pak wónej byś dejitej. :,: