Serbske ludowe spěwy

A žałuj śi luto, ty rědne źowćo

1. »Žałuj śi luto, ty rědne źowčo,
||: až sy pśez te styri brune wen wujšła.« :||

2. »To njejsu žedne styri brune,
||: to su źem wšykne N. Nwe šwary.« :||

3. Jědu k nam, jědu N. Nske
||: po tej mě góle zelonej. :||

4. Gaž woni do N. N. pśijěźechu,
||: na zelonej górce zastachu. :||

5. Chopili su se tam dalej pšašaś:
||: »Źo jo ten N. Nec nowy dwór?« :||

6. »Cośo ten nowy dwór raźi wiźeś,
||: comy wam derje jen wukazaś.« :||

7. Pśed tym źe N. Nec nowym dwórom,
||: tam stoj ta lipa zelona. :||

8. Spóz njeje seźi to rědne źowčo,
šyjo dwa šanta žyźanej,
wijo dwa wěnka měrikowej.

9. Jaden co wóna lubemu daś,
||: z drugim co sama k wěrowanju hyś. :||

10. Swaty te jědu ku dwóru,
||: źowčo, to běžy ku komorce. :||

11. »Móterka, ty luba maś mója,
wobaraj swatam do dwóra,
až ja se schowaju w komorce.«

12. »Kake jo mójo wobaranje,
||: gaž sy ty jomu zlubjona. :||

13. Zlubjona sy jomu, zlubjona,
wěcy se rozzlubiś njebuźoš,
źož źe ta Bóža wóla pśiźo.«

* * *

14. Maś ta to źowčo głaźašo,
||: wěnašk jej na głowku stawjašo. :||

15. Wěnašk ten dołoj jej popaźo,
wóna tak jěsno jen spopadnu,
stawi jej na jeje głowicku.

16. »Choź ty tud w wěnašku zelonem,
źinsa ty we njom spobydnjoš,
wěcy ty we njom njechoźiš.

17. Witśe se šlewjeŕ zawijoš,
tom buźoš choźiś kuždy źeń
pśi tych mě N. Nskich młodych žon.

18. Cesćej jen buźoš zawijaś,
||: cesćej b’źoš na nas spominaś.« :||

* * *

19. Źowčo to na wóz saźachu,
||: styri jej gerce grajachu. :||

20. »Grajśo, wy gerce, bubnujśo,
||: wšykno pak źowču k tuženju.« :||

21. »My pak njegrajomy k tuženju,
||: grajomy k wjelikem’ wjaselu.« :||

22. »Nikula wjasołša njebuźo,
||: což jano źinsa spobydnjo.« :||

23. Źowčo to z dwóru wen wjeźechu,
||: jeje maś žałosnje płakašo. :||

24. »Mjelc źe a njepłac, maś mója,
wšak maš ty hyšće młodšu sotšu,
daśi tud wóna śi derje źěła.

25. Śěžej pak wóna śi źěłaś buźo,
||: cesćej b’źoš na mnje spominaś.« :||

26. Rědna ta Hanka N. Nec jo,
||: rědny ten Hanzo N. Nec jo. :||

27. To stej dwa rědnej nadobnej,
||: woboj stej na se spodobnej. :||

28. Hanka jo rědna cerwona,
||: Hanzo jo rědny, lubozny. :||

29. Gaby źe tak rědnej njebyłej,
||: lubo by wónej se njeměłej. :||

30. Matej se lubo abo njamatej,
||: swójej pak wónej byś dejitej. :||