1. Ńetuž, źówčo, ńetužy :,:
Luby daloko ńesłužy.

2. Luby słužy Rašpanu, :,:
Lubka słužy Dotywach.

3. Sedym ljet som ju lubo mjeł, :,:
Słowka z ńeju ńezgronił.

4. Nic ak lutne listy słał. :,:
Chtóga listy znosywał?

5. Syłowik je znosywał, :,:
Syłowik ten drobny ’tašk.

6. Ńedawaj je nikomu, :,:
Ak pisarjoju samemu.

7. Chtóga listy lazował? :,:
Pisaŕ jo je lazował.

8. Pisaŕ listy lazujo, :,:
A na źówčo zgljedujo.

9. Na jeje hocko na brune, :,:
Na jeje licko ceŕene.

10. Hožeń se ty źówcyšćo, :,:
Wez seb́e, kóterog’ ’coš.

11. ›Wezmu seb́e starego; – :,:
›Coga mje ten stary dej?‹

12. ›Wezmu seb́e młodego, :,:
›Togo mam ja raz tak dlej.‹

13. ›Z tym ’comej hyś na ẃermank, :,:
›’Comej kupiś ẃermanka.‹

14. Spócakaj, źówčo, spócakaj :,:
Do Barščanskeg’ ẃermanka,

15. ’Comej hyś tam na ẃermank :,:
’Comej kupiś ẃermanka.

16. Tych źe słodkich papreńcow :,:
Tych źe drobnych worjaškow.

17. ›Worjaški ja ńeb́eru, :,:
›Worjaški su pśeradne;

18. ›Te naju lažko pśeraźe
›We naju nowej kómoŕe
›We naju bjełej póstoli.‹