1. Wuźěłał jo luby cołnik
wot tog’ drjowa wězowego.
Gaž jo jen wón wuźěłał,
spušćił jo jen na wódu.

2. »Spłowaj, spłowaj, cołnik mój,
pśecer bližej ku grodu.«
Ku grodu wón pśiplěł jo,
pśi groźe jo zastanuł.

3. Wšykne luźe spachu tam,
ak to rědne źowčo nic.
Seźało jo, seźało
we tem swětłem wokeńku.

4. Źo lubeg’ wupytało
w běłem groźe wusokim.
Cerwjene tam pśěło jo,
zelene pak sukało.

5. Šnoru jo tam źěłało
swojom’ lubem’ nejlubšem’.
»Spušćej se ty, luby mój,
pó tej šnorje žyźanej.«

6. Spušćał jo se luby, spušćał
po tej šnorje žyźanej,
po tej šnorje žyźanej,
po tej wóźe dłymokej.

7. Źož jo rědne źowcyšćo,
źož jo jogo lubcycka.
»Tak dłujko, lubka mója,
ak ta wóda dłymoka.«

8. »Gaž ta wóda wuběgnjo,
naju lubosć zajźo.«
»Wóda nikul njewuběgnjo,
lubosć nikul njezajźo.«