1. Wuźěłał jo luby cołnik
wót tog’ drjewa wězowego.
Gaž jo jen wón wuźěłał,
spušćił jo jen na wódu.

2. »Spłowaj, spłowaj, cołnik mój,
pśecej bližej ku grodu.«
Ku grodu wón pśiplěł jo,
pśi groźe jo zastanuł.

3. Wšykne luźe spachu tam,
ak to rědne źowćo nic.
Sejźeło jo, sejźeło
we tom swětłem wokeńku.

4. Źo lubeg’ wupytało
w běłem groźe wusokem.
Cerwjene tam pśědło jo,
zelene pak sukało.

5. Šnoru jo tam źěłało
swójom’ lubem’ nejlubšem’.
»Spušćaj se ty, luby mój,
pó tej šnorje žyźanej.«

6. Spušćał jo se luby, spušćał
pó tej šnorje žyźanej,
pó tej šnorje žyźanej,
pó tej wóźe dłymokej.

7. Źož jo rědne źowcyšćo,
źož jo jogo lubcycka.
»Tak dłujko, lubka mója,
ak ta wóda dłymoka.«

8. »Gaž ta wóda wuběgnjo,
naju lubosć zajźo.«
»Wóda nikul njewuběgnjo,
lubosć nikul njezajźo.«