Serbske ludowe spěwy

Źowćo to chójźi pó dwórje

1. ||: Źowčo to choźi po dwórje, :||
||: we swojej śańkej košulce. :||

2. ||: Głowicku sebje głaźašo, :||
||: wěnašk ten na głowku stawjašo. :||

3. ||: Rědny ten jěźo ku dwóru, :||
||: na swojem kóniku na brunem. :||

4. ||: Jěducy sebje myslašo, :||
||: co swójej lubcycce pśegroniś co. :||

5. ||: Pśegroni słowko abo dwej, :||
||: źo wón tog’ kónja stawiś dej. :||

6. ||: »Wjeź jogo, rědny, pśez wjažu :||
||: we mójog’ nana nowu groź.

7. ||: Tam jomu wowsa nasypaj :||
||: a jomu teke wódy nalej!« :||

8. ||: Źowčo to wódu lejašo, :||
||: wša rucka se jej swěśašo. :||

9. ||: Wot jeje złótnych pjeršćenjow, :||
||: kenž běšo krynuła na markow. :||

10. ||: Ak jo jej rědny šenkował, :||
||: wšym drugim na prjodk skupował. :||