1. ’Lajće, nowa wjec so stała,
Słyšće, chceće zrozemić!
Sróka je sej muža ’zała
A budže so woženić.

2. Hawron je tón nawoženja,
Teho je sej z’ladała;
Tón ma wele zamóženja,
Za kotrymž je žadała.

3. Na slubi je rapak pobył,
Kwas chcedža joh’ wotćišćeć:
Wón je na-wšich druhich dobył,
Kiž chcychu joh’ podćišćeć.

4. Kraholc tón tam rjezać budže,
Dušnje jemu pšisteji,
Tehodla joh’ wšudžom dru’dže,
Beru, zo so wusteji.

5. Dale dyrbi na tym kwasu
Stary baćoń tóčka być:
Tón nej’ khromy na tu frasu,
Klepoce tam kóždom’ tróc.

6. Kucheń budže ’robyl twarić,
Škrjekawa je mójerka,
Kurotej tam budže warić,
Kuchaŕka kaž wojeŕka.

7. Sowa, ’laj, ta lesna žona,
Ta je słónka newesći;
Nawoženi póńdže ’róna,
Ta je rjana zawjesćje.

8. Z jejnej džówku budža družčić,
Žołma, kawka, kabija,
Šćihlica kwas dyrbi spušćić,
Wo nju so tam zabija.

9. Tsjarš a škórc, taj swataj, bještaj
Taj najreńšaj be-wšimi,
Tehodla tež wonaj chcyštaj
Widžić dać so pše-wšimi.

10. Hupak wele do so džerži,
Pšinese tym družkam pić,
Wokoł’ neho rady smerdži:
Nechadža z nim rejwać hić.

11. Štyrjo hercy tež tam bjechu:
’Łastolčka bje na huslje,
Dyž pak woni piskać chcychu,
Nemjejachu pišćelje.

12. Konopačk bje na te dudki,
Škowrončk pšindže z pišćelu,
Mały kralik bje sam lutki
Z kózłom pši tym weselu.

13. Čorny kos tón bje so wopił,
Tež ta młoda pocpula,
Bješe wšitkón palenc dopił,
’Duž swareše čapula.

14. Kanja poča k dobrom’ radžić,
Dokelž bješe słóšała,
Zo bdža jeje cajska sadžić:
’Duž bješe so spłóšała.

15. Pši tym sta so wulka zwada:
Knadž tón klesny sykorku;
Tu je treba dobra rada,
Ročk tón ’rabny za zybu.

16. Šjeračk poča wšich wuwabić,
To je jedyn sylny muž,
Chcyše šjeru plišku zabić,
Wućeže sej na nju nóž.

17. Nichtó nebje bóle ’njewny
Hač tón młody srókopel;
Ćichi Michał sedžo zdrjemny
A ma hižom preč swój džjel.

18. Srókopelej tesak wzachu,
Zo wón nikoh’ nezruba;
A so wšitcy warnowachu:
Žadyn blizko nestupa.

19. Wósak tón so poča hóršić,
Što je drózna ryčała;
Chcyše bježeć na nju skoržić,
Zo je na njoh’ škrječała.

20. Kokula tam sudnik bješe,
Kaž je kóždom’ wjedomne:
Wopačnemu pomhać chcyše,
Šelma ’dže maš swjedomnje?

21. Hercy hišće wuše bjechu,
A nazdala stojachu,
Ći so sobu netšepichu,
Dokeliž so bojachu:

22. Zo bdža dyrbeć sami rejwać,
Dyž tam wšitko ruješe;
Sołobik tón dyrbi spjewać,
Zo kholowach čuješe.

23. Ja pak džeržu cylje za to:
Zo tych ljepšich hosćow bych,
Dyž mój žołdk ma žadosć na to,
Mjeł škli wopečenych wšjech.

24. Z twarowom so nechał dajić,
Syrwatki so nabydu,
Piwo nedam nimo stajić,
Wody rady zabydu.