1. Dyž budže naljećo so pšibližeć, :,:
So pola, łuki zelenić;

2. Dyž budža so mi štomy zakćjewać, :,:
Za’rodki z róžemi wupyšeć:

3. Potom ja budu sebi wjency wić., :,:
Haj sebi wić taj wjencaj dwaj.

4. Hólčik tón khodžił je tam po horach, :,:
Haj po tych horach wusokich.

5. Pytał je wón sej runja swojeho, :,:
Haj nadobneje holički.

6. Holička khodžiła tam po dwori, :,:
Na ’łojčcy mjeła wjencaj dwaj.

7. ›Dže so mi wozme hólčik, hordy pan, :,:
›Zo by mi ’zał taj wjencaj dwaj.‹

8. ›Dy by mój luby pšec’ tak zwažny był, :,:
›Zo by mi ’zał taj wjencaj dwaj.‹

9. Luby tón bješe pšeco zwažny dosć, :,:
Holičcy ’za taj wjencaj dwaj.

10. Bjejžało je to holčo do Krósćic, :,:
Do Krósćic sprawnom’ rychtarej.

11. ›Rychtarjo, luby, sprawny rychtarjo, :,:
›Ja mam ći skóržbu skoržići.‹

12. ›Ja mam ći skóržbu skoržići na luboh’, :,:
›Na mojoh’ zwažnoh’ lubeho.‹

13. »Štoda sej tola žadaš, holečo, :,:
»Wot swojoh’ zwažnoh’ lubeho?«

14. ›Sej žadam pšed wołtarjom stejenje, :,:
›Ha bjełej ručcy zawdaćje.‹