Hdyž budźe nalěćo so přibližeć

2. ||: Hdyž budźa so mi štomy zakćěwać, :||
zahrodki z róžemi wupyšeć,

3. ||: Potom ja budu sebi wěncy wić, :||
haj sebi wić tej wěncaj dwaj.

4. ||: Hólčik tón chodźił je tam po horach, :||
haj po tych horach wysokich.

5. ||: Pytał je wón sej runja swojeho, :||
haj nadobneje holički.

6. ||: Holička chodźiła tam po dworje, :||
na hłójčce měła wěncaj dwaj.

7. ||: »Hdźe so mi wozmje hólčik, hordy pan, :||
zo by mi wzał tej wěncaj dwaj?

8. ||: Hdy by mój luby přec tak zwažny był, :||
zo by mi wzał tej wěncaj dwaj.«

9. ||: Luby tón běše přeco zwažny dosć, :||
holičce wza tej wěncaj dwaj.

10. ||: Běžało je to holčo do Chrósćic, :||
do Chrósćic sprawnom rychtarjej.

11. ||: »Rychtarjo, luby, sprawny rychtarjo, :||
ja mam ći skóržbu skoržići.

12. ||: Ja mam ći skóržbu skoržići na luboh, :||
na mojoh zwažnoh lubeho.«

13. ||: »Što da sej tola žadaš, holičo, :||
wot swojoh zwažnoh lubeho?«

14. ||: »Sej žadam před wołtarjom stejenje :||
ha běłej ručce zawdaće.«