Serbske ludowe spěwy

Ha swěćiła, swěćiła hwězdźička

1. Swjećiła, swjećiła ’wjezdžička
:,: Tu’lej mi cyłličku dołhu nóc. :,:

2. Wóše mi ’wjezdžička stupaše,
:,: Swjetlišo wona mi swjećeše. :,:

3. Na tón mi holčcyny nowy dwór,
Na jeje swjetłe mi wókńeško,
Na jeje pisane pósłančko.

4. Ẃed’ je tón hólčik swoje koniki won.
:,: Nimo toh’ holčcynoh’ nowoh’ dwora. :,:

5. Tak ju wón horje tam wołaše,
:,: Z prawym tym ḿenom ju ḿenowaše. :,:

6. ›Pój šak a stawaj mi holečo,
:,: ›Pój šak a pomhaj mi ’róchu žńeć.‹ :,:

7. »Žiwa sym była tu na swjeći,
:,: »’Rochu pak nidy šćen ńežnjała.« :,:

8. »Serpika nidy šće ńemjeła
:,: »Swojimaj bjełymaj ručkomaj.« :,:

9. ›Štoda će stara mać wučiła,
:,: ›Zo će ńej’ wučiła ’róchu žńeć?‹ :,:

10. »Ranko je wona ḿe wučiła,
:,: »Rjane mi pisane ćelatka pasć.« :,:

11. »Dopołnja wona ḿe wučiła.
:,: »Ćeńku mi židžanu kudžełku pšasć.« :,:

12. »Pšipołnju wona ḿe wučiła,
:,: »Rjane te bjełe mi blida kryć.« :,:

13. »Popołnju wona ḿe wučiła,
:,: »Rjane te bjełe mi łóžka słać.« :,:

14. »Wečor je wona ḿe wučiła,
:,: »Najreńšim łóžku pšec sama spać.« :,:

15. ›Hejzo ty ńechała sama spać,
:,: ›Mó’ła sej lubeho sobu ’zać.‹ :,:

16. »Ja ’cu šak radsišo sama spać,
:,: »Dyžli sej lubeho sobu ’zać.« :,:

17. »Mó’ła sej pušćić mi šelmu nuts,
:,: »Mó’ła so potom mój žiwy džeń kać.« :,: