1. Wóše mi hornjeho Wujězda
stej’ lipa zelena,
pod lipu sydała holička
rjana běła čerwjena.

2. K njej su so zjězdź’wali rajtarjo,
rajtarjo, zemjenjo,
zjězdź’wali su so, haj zjězdźowali,
hač su so zwadźili.

3. Wadźiłoj staj so tam wadźiłoj
dwaj młodaj nadobnaj,
rubałoj staj so, kałałoj
dwaj młodaj nadobnaj.

4. Jenoh su zrubali přez ličko,
přez ličko čerwjene,
druhoh su zrubali přez włóski,
přez włóski kudź’rjawe.

5. »To je so stało wšo twojedla,
ty rjane holečo.«
»Kak chce so staći to mojedla,
hdyž sym tam njebyła?«

6. »Była tam sy aby njebyła,
rady sy zradźiła
w korčmičcy sedźo mi za blidom
při swětłym wóknješku.«

7. Měło je holečo šórcuškaj dwaj,
woboj běłoj čoršowaj,
jedyn na bjeńtuški zrězała,
druhi na šlebjerdki.

8. Zo móhła lubeho žałbować,
swojoh luboh najrjeńšoh.
»Žałbuj mje, holčo, aby nježałbuj,
swojej wšak njeb’dźemoj.

9. Ty budźeš na mnje spominać,
hdyž b’dźa mje woblěkać
do teho kityla běłeho,
do wěnca rućanoh.«