1. Tužycu, tužycu ẃeliku mam,
:,: Z tužneju hutšobu wjasoła som :,:
Luby mój jo se mje rozgniwał; –
:,: Daśi se gniwa źen bóže mje. :,:

2. Šak ja tak ẃele z ńim ńeroźim,
:,: Za nim tek niźer ja ńepójźom. :,:
›Šejduj a šejduj ty luby mój,
:,: ›Nic pak tak daloko, šyroko nic.‹ :,:

3. ›Dalej a šyrej mej buźomej
:,: ›Lubej źen mej se zmjejomej; :,:
›Cesćej mej gromadu pśijźomej,
:,: ›Skeŕej źen mej se zwaźijomej.‹ :,:

4. »Dejm pak ja wot teb́e šejdowaś,
:,: Njok ja tek nikula zasej pśiś.« :,:
›Jadno ljetko, dwje ljeśi to ńejo nic,
:,: ›Tśi ljetka, styri ljetka to jo ẃele.‹ :,:

5. Luby ten jjeźo ze jsy wen
:,: Z wótšym tym mjacom zejgrawacy. :,:
Ńebje to chylcycka maluška,
:,: Luby ten kłapa se ho źurja. :,:

6. »Holahej, holahej, móterka!
:,: »Źoga to waše źówčo jo?« :,:
»›Naše to źówčo doma jo,
:,: »›Wóne pak šyjo ten śańki šant.‹« :,:

7. »Pomagaj bóg śi, ty rjedne źówčo!
:,: »Komuga šyjoš ten śańki šant?« :,:
›Šyjom jen mójemu lubemu,
:,: ›Kóteregož ja nejlubej mam.‹ :,:

8. Wozeł jo kónika za huzdźiku,
:,: Swóju lubu lubcycku za rucycku. :,:
Ńedał se ṕeŕej jej z mjesta gnuś,
:,: Až dejała zlubiś, až jego ’co bus. :,:

9. Te reje wón z ńeju rejujo,
:,: Pyšne te reje z neju zwoźujo. :,:
Serske te kroše brinkujucy,
:,: Ceŕene te złota zḿetujucy. :,: