1. Tužycu, tužycu wjeliku mam,
||: z tužneju wutšobu wjasoła som. :||
Luby mój jo se mě rozgniwał; –
||: daśi se gniwa źen Bóže mě. :||

2. Wšak ja tak wjele z nim njeroźim,
||: za nim tek niźer ja njepójźom. :||
»Šejduj a šejduj ty luby mój,
||: nic pak tak daloko, šyroko nic. :||

3. Dalej a šyrjej mej buźomej,
||: lubjej źen mej se změjomej. :||
Cesćej mej gromadu pśiźomej,
||: skerjej źen mej se zwaźijomej.« :||

4. »Dejm pak ja wot tebje šejdowaś,
||: njok ja tek nikula zasej pśiś.« :||
»Jadno lětko, dwě lěśi to njejo nic,
||: tśi lětka, styri lětka to jo wjele.« :||

5. Luby ten jěźo ze jsy wen
||: z wótšym tym mjacom zejgrawacy. :||
Njebě to chylcycka maluška,
||: luby ten kłapa se wo źurja. :||

6. »Holahej, holahej, móterka!
||: Źo ga to waše źowčo jo?« :||
»Naše to źowčo doma jo,
||: wóne pak šyjo ten śańki šant.« :||

7. »Pomagaj Bog śi, ty rědne źowčo!
||: Komu ga šyjoš ten śańki šant?« :||
»Šyjom jen mójemu lubemu,
||: kóteregož ja nejlubjej mam.« :||

8. Wozeł jo kónika za wuzdźiku,
||: swóju lubu lubcycku za rucycku. :||
Njedał se pjerjej jej z města gnuś,
||: až dejała zlubiś, až jego co buś. :||

9. Te reje wón z njeju rejujo,
||: pyšne te reje z njeju zwoźujo. :||
Serske te kroše brinkujucy,
||: cerjene te złota zmjetujucy. :||