Serbske ludowe spiwy

Ha běše pak, běše pak jedyn hajnik

2. Wón trubješe, duješe cyłu nóc,
wusłyšał je jedyn zrudny hłós,
fideralalala fiderasasasa,
wusłyšał je jedyn zrudny hłós.

3. Zo jeho duće wšo podarmo je,
zo joh ta jeho wjac njesłyši,
fideralalala fiderasasasa,
zo joh ta jeho wjac njesłyši.

4. »Hdyž mje ta moja wjac njesłyši,
njecham tež žadyn wjac hajnik być,
fideralalala fiderasasasa,
njecham tež žadyn wjac hajnik być.«

5. Šoł je wón do teje husćinki nutř,
połožił swój róžk na jedyn brjóžk,
fideralalala fiderasasasa,
połožił swój róžk na jedyn brjóžk.

6. Prjedy njoh wuskočiło holičo,
wone so pyšnje wjerćeše,
fideralalala fiderasasasa,
wone so pyšnje wjerćeše.

7. Wone tak wjesele běžeše,
wone tak z wjesołosću poskak’waše,
fideralalala fiderasasasa,
wone tak z wjesołosću poskak’waše.

8. »Stej wšak, mje čakaj, ty holička,
ja mam tu prjedy mje lóze psy,
fideralalala fiderasasasa,
ja mam tu prjedy mje lóze psy.«

9. »Twoje te psy dźě mje kusać njeb’dźa,
twoje te psy drje mje derje znaja,
fideralalala fiderasasasa,
twoje te psy drje mje derje znaja.

10. Te wědźa wo mojej wulkej nuzy,
te wědźa, zo ja wumrěć dyrbju,
fideralalala fiderasasa,
te wědźa, zo ja wumrěć dyrbju.

11. Wumru ja dźensa abo jutře,
dajće mje hrjebać pod róžowy kerk,
fideralalala fiderasasasa,
tam dźě ja nihdy njezhniju.«