Serbske ludowe spiwy

Wón je jej zawdał žołty kroš

1. Wón je jej zawdał žołty kroš,
||: wona tu běłu ručku jom. :||

2. Tak staj so wzałoj za ručki
||: a staj so wjedłoj přez łučki. :||

3. Do poł staj łučkow njepřišłoj,
||: a zahrodku staj nadejšłoj. :||

4. Tam staj so dele synyłoj
||: a na jabłóčko zhlad’wałoj. :||

5. Na jabłóčko staj zhlad’wałoj,
||: hač staj tam sćicha wusnyłoj. :||

6. »Štó ’dźe naj’ ranko horje wołać,
||: hdyž budźe běły dźeń bować?« :||

7. »Wšak je w tym hajku dróbny ptačk,
||: kiž nócku mi tak małko spi. :||

8. Tón ’dźe naj’ ranko horje wołać,
||: hdyž budźe běły dźeń bować.« :||

9. »Ha switaj, switaj běły dźeń,
||: čerwjene zerja horje du. :||

10. Štóž je po’ lubki, holčki był,
||: ma dawno čas nětk domoj hić.« :||

11. Luby so domoj hotuje
||: a lubka ćežko zdychuje. :||

12. »Ha zdychuj aby njezdychuj,
||: ha rózno tola dyrbimoj.« :||