Wón je jej zawdał žołty kroš
 
         
               1. Wón je jej zawdał žołty kroš,
||: wona tu běłu ručku jom. :||
               2. Tak staj so wzałoj za ručki
||: a staj so wjedłoj přez łučki. :||
               3. Do poł staj łučkow njepřišłoj,
||: a zahrodku staj nadešłoj. :||
               4. Tam staj so dele sydnyłoj
||: a na jabłučko zhlad’wałoj. :||
               5. Na jabłučko staj zhlad’wałoj,
||: hač staj tam sćicha wusnyłoj. :||
               6. »Štó ’dźe naj’ ranko horje wołać,
||: hdyž budźe běły dźeń bywać?« :||
               7. »Wšak je w tym hajku drobny ptačk,
||: kiž nócku mi tak małko spi. :||
               8. Tón ’dźe naj’ ranko horje wołać,
||: hdyž budźe běły dźeń bywać.« :||
               9. »Ha switaj, switaj běły dźeń,
||: čerwjene zerja horje du. :||
               10. Štóž je po’ lubki, holčki był,
||: ma dawno čas nětk domoj hić.« :||
               11. Luby so domoj hotuje
||: a lubka ćežko zdychuje. :||
               12. »Ha zdychuj abo njezdychuj,
||: ha rózno tola dyrbimoj.« :||