1. »Och, źowčo běło, cerwjene,
gab była bogata,
gaby ty była bogata,
ga kśěł śě fryjowaś.«

2. »Lec rowno njejsom bogata,
som běła, cerwjena.
Cu ja se do kloštarja daś,
cu Bóže źěśe byś.«

3. »Coš ty se do kloštarja daś,
ga cu jěś na wójnu,
na tu mě wójnu šejdojsku,
na wójnu daloku.«

4. Njeběše styri tyźenjow,
gólc krynuł tšuchu mysl,
dał sebje kónja wukowaś,
na wše styri nogi.

5. »Kowale, luby kowale,
wukowajśo bruneg’.
Njekowajśo ze zelezom,
kowajśo ze złotom.«

6. Tśi raz wón kloštaŕ wobjězdźi.
Chopi se nutś kłapaś
ze swójim małym palackom,
ze złotym pjeršćeńkom.

7. »Hola ha hola zamkaŕka,
njej’ tud mója lubcycka?
Jo-li tud mója lubcycka,
daś pśiźo ku mnjo wen.«

8. Lubka ta z kloštarja źěšo,
wšej běłej drasće běšo.
Włosy mějašo rozgłaźone,
kaž lubosći roztyl du.

9. »Ja njejsom za tobu słała,
tek listow njepisała.
Njeběch śi pjerjej pšawa dosć,
něnt se ze mnu pokoj daj.«

10. Luby wobrośi kónika,
chopi płakaś kšawe łdzy.
A njebě žane poł štundy,
ga chopi wuměraś.

11. Lubcycka ta tak spěwašo,
až kloštaŕ klincašo.
Lubcycka ta tak zwónjašo,
až kjarchob znijašo.

12. To ja wam gronju, fryjny borš:
Njefryjujśo bogatych.
Ja som fryjował bogatu,
něnt njamam žaneje.

13. To ja wam gronju, młody gólc:
Njemějśo se zwěru lubo.
Nic njej’ na swěśe góršego,
ak zwěrne lubosći.

14. Wóni lažko gromadu du,
śěžko roztyl šejduju.
Wóni se wiju pó swěśe,
ak pjerje pó wóźe.

15. Z dešćikom se rozmakaju,
z wětśikom se rozduju.
Te pak mě wěrne lubosći
śěžko roztyl šejduju.