1. Běła jo rožyca cerjena,
pó srjez tog’ lěsa jo rozkwitła.

2. To mě njej’ žedna rožyca,
to jo to rědne źowcyšćo.

3. Skazało swójemu lubemu,
skazało jemu jo na jgru pśiś:

4. »Pśiź źen, ty rědny, na jgru k nam,
gaž naše wšykne wujdu spat.«

5. Wóno tak zwjacorka buwašo,
rědny ten źěšo k Rědniškojcom.

6. »Spiš tuder, lažyš, lubka mója?
Stań źen ty górjej a spušć mě nutś.«

7. »Nocy ja nikogo njeznajom,
teke ja nikog’ nutś njespušćijom.«

8. »Njeznajoš ty mě pó nocy,
rozmějoš ty mě pó rěcy.

9. Pó mójom zlažka stupanju,
pó mójom zlažka kłapanju.

10. Zaswěś, ty rědna, tu swěcycku,
woglědaj, lubcycka, chto ja tož som.«

11. »Swěcycka jo se mě zgórjeła
ze wšyknymi drugimi gronjecy.«

12. »Dobru noc, dobru noc, lubka mója,
tek naju wěrne lubosći.

13. Tek naju wěrne lubosći,
nět woni wšykne roztyla du.

14. Woni se wiju pó swěśe,
ako to pjerje pó wóźe.

15. Pjerje se pó wóźe rozpłynjo,
z wětśikom se wóno rozdujo.

16. Tak teke jo z tymi lubosćami:
lažce se gromadu zejduju.

17. Lažce se gromadu zejduju,
śěžko se roztyla šejduju.«