Grabała Hanicka pód gólku wows
1. Grabała Hanicka pód gólku wows,
||: pśijěł k njej rejtaŕ hejgen sam. :||
2. »Bog śi tud spomagaj, Hanicka!
||: Debu śi spomagaś wowsa grabaś?« :||
3. »Bźez pomocy jo pósecony,
||: bźez pomocy buźo zgrabany.« :||
4. »Hanicka, njedawaj gjardych słow,
ty sy mě małučka zlubjona,
ako sy kólebkach lažała.
5. Z nožkoma som śi ja skólebał,
||: z ruckoma som śi ja kóšulku šył.« :||
6. Chyśiło źowcyšćo grabice,
||: běžało domoj płakucy. :||
7. »Muterka, luba maś mója,
co wy sćo kuli scynili,
až sćo mě małučku zlubili!«
8. »Mjelc źe a njepłac, ty źowcyšćo,
||: mej comej rejtarjej’ zapłaśiś.« :||
9. Rejtaŕ ten stupašo pśez progi,
||: muterka licašo pjenjeze. :||
10. Wšykne te złota cerwjene,
||: wšykne te tolarje šyroke. :||
11. »Wy njejsćo lubili pjenjeze,
||: ale sćo lubili źowcyšćo.« :||
12. »No, ga bjeŕ sebje ju Bóže mě,
||: Bog kśěł, aby za lěto wumrěła.« :||
13. Hyšći tam njebě žednog’ pł lěta,
||: wumrěło rejtarjej’ źowcyšćo. :||