Serbske ludowe spěwy

Wujěł jo luby na wódu

2. Zwignuł se jaden sćicha wětśik,
||: luby se chopił zalewaś. :||

3. Běłe te nogi ku dnu du,
||: žołte te włosy zwjercha su. :||

4. Jog’ wupytało źowcyšćo
||: na swójom groźe wusokem. :||

5. Wiźeło jo tam, wiźeło,
||: až luby se chopi zalewaś. :||

6. »Muterka, luba muterka,
||: pśiwdajśo mě něnt na pólo hyś.« :||

7. »Ja śi tam samej hyś njepśiwdaju,
||: ty maš hyšći młodšu sotšu.« :||

8. »Sotša źe mě tam trjebna njej’,
wóna jo wjelgin małučka,
pśi tom pak wjelgin mudručka.«

9. Běžało źowćo na pólko,
pśišło jo k jadnej swětłej wóźe,
zmakało dweju rybakowu.

10. »Rybaka, mójej rybaka,
wułojtej wej mě rybicu
ze złoteju ceslinu.«

11. Prědny raz wónej stajištej,
wuchyśištej jej rybicu
ze złoteju ceslinu.

12. Drugi raz wónej stajištej,
||: wuchyśištej jej lubego. :||

13. Tśeśi raz wónej stajištej,
||: wuchyśištej jej dwa noža. :||

14. »Jaden ten cu ja do wódy chyśiś,
||: drugi ten cu ja do se stajiś. :||

15. Jo-li wón wuměrał mójogo dla,
||: ga cu ja wumrěś jogo dla. :||

16. Zakopśo naju gromaźe
pśi droze, pśi droze, pśi sćažce,
źož wšykne luźe mimo du.

17. Tam buźo kuždy tak rjaknuś:
||: ›Toś lažytej dwa młoźeńca, :||

18. Kenž stej wumrěłej swójogo dla,
||: swójich tych wěrnych lubosćow dla.‹« :||