Što to rěka? W runej měri

2. W kuchini so wari, pječe,
hdźež tam k jědźi nimo dźeće.
Wšo ma nuznje bjez šika,
wšo so rjenje wupyša.

3. Naša Hanka w’ wěncu steji
zelenym kaž brěza w meji.
Je da wona njewjesta
abo je snadź kmótřička?

4. Njewjesta je Hanka naša,
wěsće, štó so za njej praša?
Jedyn młody pócćiwy
a z tym knjezom duchowny.

5. Z delnjoh łužiskeho kraja,
hdźež tež Serbja cyrkwje maja,
přińdźe wón a wuzwoli
našu Hanku k njewjesći.

6. Zmolom so jom lubi wona,
to je, praji wón, ta žona,
kotruž we tym žiwjenju
stworił Bóh mi k towarstwu.

7. Hdyž pak wona widźi jeho,
praji wona mjelčo njeho:
»Toho chcu sej wuzwolić
a z nim přez žiwjenje hić.«

8. A tak přińdźeštej sej ducy
napřećiwo jeju rucy
k wobtwjerdźenju wěrnosće
jeje horcej’ lubosće.

9. Dźensa hromadźe sej znowa
swěrnu lubosć hač do rowa
slubitaj při wołtarju,
napjelnjenaj z radosću.

10. Dźitaj! Žohnowanje Bože
přewodź’ waju, stajne zbože
budź waj’ dźěl a w radosći
chodźtaj w’ waju mandźelstwi.

11. Dźitaj, zjednoćenaj dźitaj!
Wěncy lubosće sej wijtaj,
zo waj’ klětu holička
abo hólčik wokoša.