1. Słyšće! kajke njet su ćežke ljeta,
Kotrež tłóča ludži teho swjeta.
Wone neje horje žanom’ mužej,
:,: Hač na kraju jenom’ khudom’ burej. :,:

2. Khudoba je wulka pola ludži,
Kotraž z’łodom často wele prudži;
Mjeli jeno khljeba dosć a selje,
:,: Twarowa a butsanki dosć wele. :,:

3. Mlócy jahły te su jara rjedko,
Zemske krušwje kóždy džeń su njetko.
Jeja, mjaso, bibaski a kulki
:,: K jjedži ljedom swjaty džeń su wulki. :,:

4. Čeledž mórči, dyž je ’jacy džjełać,
Štó so nedyrbjał da pši tym ’njewać?
Ta zda dyrbi so ji cyła podać,
:,: Bórnje dyrbjał nocy, wodnjo worać. :,:

5. Dyž mam syna, kiž ma zdobnu dołhosć,
A ’šich swojich čerstwych stawow strowosć,
Wozmi jeho z mocu do rekrutow,
:,: Bórnje sej joh’ khował do-wšich kutow. :,:

6. Pola knejstwa netreba sej móslić,
Zo budže jom’ šosaŕ nješto spušćić,
Šosy, dawki, danje dyrbi złožić,
:,: Dyrbjał tež je z nebja delje požčić. :,:

7. Neda pak wón ’šitko, štož so žada,
Z bohim burom jara zlje won lada;
Eksekucijon a kłoda, puki
:,: Tajke wokoł’ wušow brunča bruki. :,:

8. My da ’cemy naš kšiž dale nosyć,
Z dowjernosću pšitym boha prosyć:
Zo by wón nam dał po našim kšižu
:,: ’Šeho dosć nebeskim paradizu. :,: