Hanka, ow ty brune wóčko
1. »Hanka, ow ty brune wóčko,
wočiń swoju komorku!«
»Komorku ći njewočinju,
dźensa hižom pozdźe je.
2. Stara mać po dwori chodźi
w lindyr sukni do zemje.
Naše hołbje hižom kurča,
tajke čorne bubnarje.«
3. »Hólče, hejzo njechaš hići,
budu će ja z kneblom bić!«
»Přińdź ty z wječorka, mój luby,
hdyž ’dźa naši ćiše spać.«
4. »Ja bych dawno k tebi přišoł,
puća, šćežki njeznaju.«
»Po wsy dźe dźěn k nam tón pućik,
za hunami šćežčička.«
5. »Přińdu-li ja po wsy k tebi,
wšitke psy mje přeradźa.
Přińdu za hunami dele,
wšitke płoty spowalam.
6. Běžu-li ja po zahrodźi,
wšitke róže zešćipam,
wšitkim holcam rozdawam,
kóždej jenu, lubcy dwě.«
7. »Šćipaj, štož sam chceš, mój luby,
jenož rutu zwostajej.
Z teje budu wěncy wići,
hdyž k wěr’wanju póńdźemoj.«