1. »Ta ćma, ta ćma tak wulka je,
mój luby nihdźe njej’.
Što by mi wšitko pomhało,
hdy by tu runje był.

2. Haj chwilku by mje lubo měł,
ja1 třećoh njerodźu.
Za to će prošu, luby mój,
njezabydź jenož mje.«

3. »Zabydu tebje, holečo,
mi winy njedawaj.
Na to d’rimoj być zmyslenaj,
zo w młodych lětach smój.

4. Zajacy skaču tam a sem,
te dyrbja tsylane być.
Tak je tež runje z holcami,
te dyrbja lub’wane być.

5. Hdyž wone stare budźeja,
nichtó wo nje njerodźi.
Towarš tón rjeknje towaršej:
›Bjer ty, ja njerodźu.‹

6. Bohatu ženja pjenjezy,
chudu pak rjanosće.«
»Jelizo młodoh njeskrydnu,
wo druhoh njerodźu.«

1 w originalu drje mylnje ›Za‹