1. Hdyž so nam nalěće přibližuje,
haj, haj, přibližuje,
||: ćahnu wojacy do kraja nutř. :||

2. Nimo tej’ knježeje zahrody,
haj, haj, zahrody,
||: hdźež róže a kwětki ktu. :||

3. Hdyž pak ja přińdźech na cuzy kraj,
haj, haj, na cuzy kraj,
||: da mysljach sej přeco zas dom. :||

4. Hdy bydźich tola ja domach zwostał,
haj, haj, domach zwostał,
||: bydźich dźeržał swoje słowo. :||

5. Hdyž pak ja přińdu zaso domoj,
haj, haj, zaso domoj,
||: steji holečo pod durjemi. :||

6. »Och ty moja rjana holčka,
haj, haj, rjana holčka,
||: wutrobnje lubiš so mi.« :||

7. »Kak chcu so wutrobnje tebi lubić,
haj, haj, tebi lubić,
||: hdyž dawno ja druheho mam, :||

8. Wjele mi rjeńšeho, pěknišeho,
haj, haj, pěknišeho,
||: wjele rjeńšeho, šikowanšeho.« :||

9. Wućahnył hólčik z nóžnow mječ,
haj, haj, z nóžnow mječ,
||: k’ół holičcy k wutrobi. :||

10. »Och ty mój luby Božo z njebjes,
haj, haj, Božo z njebjes,
||: kak hórka je ta smjerć.« :||

11. Wy knježny a młodźi młodźeńcy,
haj, haj, młodźeńcy,
||: woz’će sej přikład z teho. :||

12. Hdyž jena holca dweju lubuje,
haj, haj, lubuje,
||: to njeje ničo dobre. :||