1. ||: Wudowa swojoh syna ženješe :||
a kóždy mól jom rěčeše:

2. ||: »Njebjer sej ty, mój syno, domjacu, :||
wzmi sej ty radšo słužownu.

3. Domjaca ta je nawučena
haj dołho lěhać a dobre snědać,
haj dobre snědać a lochke dźěłać.

4. Słužowna ta je nawučena
haj zahe stawać a špatnje snědać,
haj špatnje snědać a ćežke dźěłać.«

5. ||: Syn tón pak staru maćer njeposka, :||
ale sej wozny domjacu.

6. ||: Stara mać doma Boha prošeše, :||
zo by ju žiwu dom njepřiwjedł.

7. ||: Bliže tam wonaj k hunam jědźeštaj, :||
bóle taj konjej štórm’waštaj.

8. ||: Wuskočił je pak hólčkej z nóžnjow mječ, :||
kłół je wón holčku k wutrobje.