1. Hólčik tón prěni mól zakłapa:
»Stań wšak a wočiń mi, holečo,
haj holečo!«

2. Holčo to zhorda jom wotmolwi:
»To pak so nihdy ći njestanje,
haj njestanje.

3. Ja sym dźěn lubemu slubiła,
zo chcu jom stajna a swěrna być,
haj swěrna być.

4. Wón je mi slubił zas ke mni přińć,
hdyž budźe topoł mi róže kćěć,
haj róže kćěć.«

5. »Topoł tón róže ći njekćěje,
luby tón nihdy zas njepřińdźe,
haj njepřińdźe.«

6. Hólčik tón druhi mól zakłapa:
»Stań wšak a wočiń mi, holečo,
haj holečo!«

7. Holčo to zhorda jom wotmolwi:
»To pak so nihdy ći njestanje,
haj njestanje.

8. Ja sym dźěn lubemu slubiła,
zo chcu jom stajna a swěrna być,
haj swěrna być.

9. Wón je mi slubił zas ke mni přińć,
hdyž budźe wjerba mi wišnje měć,
haj wišnje měć.«

10. »Wjerba ta wišnje ći njezměje,
luby tón nihdy zas njepřińdźe,
haj njepřińdźe.«

11. Hólčik tón třeći mól zakłapa:
»Stań wšak a wočiń mi, holečo,
haj holečo!«

12. Holčo to zhorda jom wotmolwi:
»To pak so nihdy ći njestanje,
haj njestanje.

13. Ja sym dźěn lubemu slubiła,
zo chcu jom stajna a swěrna być,
haj swěrna być.

14. Wón je mi slubił zas ke mni přińć,
hdyž budźe dešćik mi winko hić,
haj winko hić.«

15. »Dešćik tón winko ći njepóńdźe,
luby tón nihdy zas njepřińdźe,
haj njepřińdźe.«

16. Holčo to lědy tam dozrozemi,
zo je to swojeho lubeho rěč,
haj luboh rěč.

17. Zo je to swojeho lubeho rěč,
stany a pušći přec lubeho nutř,
haj luboh nutř.

18. Z lěwej tej ručku jom wočinješe,
z prawej tej ručku joh witaše,
haj witaše.

19. »Witaj tu, witaj tu, luby mój,
hdźe da sy tola tak dołho był,
haj dołho był?«

20. »Wčera so minyło sydom lět,
hač smój sej slubiłoj swojej być.
haj swojej być.«