Serbske ludowe spiwy

Gedenke, Liebster, denke / Och spomni, luby, spomni

1. Gedenke, Liebster, denke,
wie mir zu Muthe ist!
Och spomni, luby, spomni,
Kag’ mje njet mysli jo!
Wie soll es mich nicht kränken,
Was soll ich denn nun denken,
Da du mit andern bist.
Kag’ ńedej mje pogoršowaś,
Kag’ ńedej mje se ńezdaś,
Gaž ty njet z drugej’ sy.

2. Ich habe dich geliebet
Viel mehr als wie du mich.
Ja som śje lubowała
Ẃele wjecej až ty mje.
Und habe dir gegeben
Und all mein Gut und Leben:
Das glaube sicherlich.
Ja som na teb́e stajiła
Šyknu móju naźjeju;
To ty zawjesće wjeŕ.

3. Hab’ Dank für deine Liebe
Für deine falsche Treu.
Mjej źjek za twóju lubosć
A za tu falšnu wjernosć!
Du denkst, ich bin von deinetwegen
Von allen anderen verlassen;
Dass glaube nimmermehr.
Ty mjeniš, ja som twójog’ dla
Wot šyknych drugich spušćona;
To nikul’ wjerno ńej.

4. Mein Liebster will’s nicht haben,
das ich so fröhlich bin.
Mój luby njoco to mjeś,
Až tak wjasoła som.
Er meint, ich bin von Flandern,
Ich liebe bei ihm noch andre;
Das nimmermehr geschieht.
Wón mjeni, ja som z Długich,
A mam pśi njom ẃele drugich;
To nikul’ wjerno nej’.

5. Dort unter einer Eiche,
Da haben wir beide Platz.
Tam spózy janom dubom,
Tam mamej hoboj rum.
Da lass die Sorgen weichen,
Da lass den Spielmann streichen
Zu tausend guter Nacht.
Tam dajśo tym starosćam hyś,
Tam dajśo tym ǵerackam ’graś
Na tawzynt raz dobru nóc.