1. Spiwał jo spiwał syłojik
We tej mje gustej škrokowince.
Chtóga jo zad nim pošłušał?
Pošłušało to rjedne źówčo.

2. Pošłušało to rjedne źówčo,
Luby se ku ńej bližašo.
Coga ty poschaš lube źójcko?
›Poscham ja za tym drobnym taškom.‹

3. ›Spiwa tak welgen; ten głós se mje zda
›Wot tego drobnego ’tašacka.‹
Luby ten ’ze ju za rucycku,
Gronjašo ku ńej: Pójź ty ze mnu.

4. ›Źoga ja debu z tobu hyś,
›Ja ga njet ńejsom twoja lubka.‹
Ńejsy ty njeto mója lubka
Ga móžoš źen ned hordowaś.