Serbske ludowe spiwy

Źowćo to chójźi pó dwórje

1. Źowčo to choźi po dwóŕe, :,:
We swojej śańkej košulce. :,:

2. Głowicku seb́e głaźašo, :,:
Wjenašk ten na głowku stawjašo. :,:

3. Rjedny ten jjeźo ku dwóru, :,:
Na swojem kóniku na brunem. :,:

4. Jjeducy seb́e myslašo, :,:
Co swójej lubcycce pśegroniś ’co. :,:

5. Pśegroni słowko abo dwej, :,:
Źo wón tog’ kónja stawiś dej. :,:

6. ›Ẃeź jogo, rjedny, pśez wjažu :,:
›We mójog’ nana nowu groź.‹

7. ›Tam jomu howsa nasypaj, :,:
›A jomu teke wódy nalej?‹ :,:

8. Źówčo to wódu lejašo, :,:
’Ša rucka se jej swjeśašo. [:,:]

9. Wot jeje złótnych ṕeršćenjow, :,:
Kenž bješo krynuła na markow. :,:

10. Ak jo jej rjedny šenkował, :,:
’Šym drugim na prjódk skupował. :,: