Serbske ludowe spiwy

Jěli su kněža na gósćinu

2. Na běłem pěsacku sejźecy,
z cerwjenym jabłuškom zejgrawacy.
Do kjarcmy su ju pśiwjadli,
w piwje, winje pśepili.

3. Pśirejtowali tam rejtarje,
kśěli byś nocowane.
Jaden se zebrał z tych rejtarjow,
kjarcmaŕki se wopšašał:

4. »Kjarcmaŕka, luba kjarcmaŕka,
jo-li to waša źowka,
jo-li to waša hejgen źowka,
abo jo słužabna?«

5. »To źe njej’ naša hejgen źowka,
teke njej’ słužabna,
to su ju formani pśiwjadli,
w piwje, winje pśepili.«

6. »Kjarcmaŕka, luba kjarcmaŕka,
pśiwdajśo mě pśi njej spaś.
Mója ta wóla k tomu jo,
jo-li tog’ źowcyšća.«

7. Kjarcmaŕka póstolku sćelešo
rejtaŕ jej swěśašo.
Kjarcmaŕka póstolku spósćelešo,
rejtaŕ swěcku zagasy.

8. Do poł nocy derje spaštej,
pó poł nocy se rozgranjaštej.
Rejtaŕ ten chopił źowćo pšašaś:
»Wótkul ga sy, Ancycka?«

9. »Ja som źe ta młodša źowka
tog’ pana Wintembórskeg’.«
»Sy ty tog’ pana młodša źowka,
ja som jog’ młodšy syn.

10. Som śi ja pytał tśinasćo lět,
zarejt’wał styrnasćo kóń.
Něnt akle som śi ja namakał,
až sy mója młodša sotša.«

11. Kjarcmaŕka źowćo górjej woła:
»Swita, swita, źeń bywa,
stawaj mě górjej, ty njewjesta,
ty młoda góspoza.«

12. »Ja njejsom žedna njewjesta,
tek žedna góspoza.
Gab ten mój staršy bratš njebył,
wěnašk by zgubiła.«

13. »Gaž to jo ten twój staršy bratš,
źo maš nana, muterku?«
»Nana tog’ mam ja na rinku,
teke tam muterku.«

14. Na rink tam wónej pśijěźeštej,
pśed dwórom zastaštej:
»Wótcynjajśo te nowe wrota,
ja wjedu rědnu młodu.

15. Ja wam nět wjedu rědnu młodu,
sebje dobru góspozu.«
»Nam njejo trjebna žedna młoda,
tek žedna góspoza.«

16. »Ja wam nic njewjedu rědnu młodu,
sebje dobru góspozu.
Wótcynjajśo te nowe wrota,
ja wjedu młodšu sotšu.«

17. Muterka sćažku sćelešo
ze žyźim zelenym.
»Njesćelśo sćažki ze žyźim,
ja som nawucona pó parje hyś.«

18. »Rozuwaj se ty burske crjeje,
wobuwaj se bergaŕske.
Zeblekaj se ty bursku drastwu,
woblekaj se bergaŕsku.«