Serbske ludowe spiwy

Šła je Aria, krasna knježna

2. K njej je so přiwdał stary mužik,
haj tajki stary šědźiwy.

3. »Och dźowka, luba krasna dźowka,
daj mi so twojej’ wody napić.«

4. »Wody chcu drje so ći dać napić,
wona je jara nječista.«

5. »Wona je z pjeršću zapróšena
a zamjetana z lisćičkom.«

6. »Twoja je woda derje čista,
ty pak sy šlundr’ja nječista.«

7. »Na to maš ty mi swědkow stajić,
kak sym ja šlundr’ja nječista.«

8. »Na to chcu ći ja swědkow stajić:
Dźi njedźelu ranko w’ wěncu kemši.«

9. Šła je Aria, krasna knježna,
njedźelu ranko w’ wěncu kemši.

10. Prjedy njej’ wšitka trawa schnješe,
zady njej’ dźěchu krawe stopy.

11. Hdyž wona přińdźe tam na kěrchow,
k njej so přec přiwda dźewjeć dźěći.

12. Dźewjeć haj dźěći, dźewjeć synkow,
dźewjeć haj synkow, wšě bjez hłójčkow.

13. »Och maći, luba naša maći,
wšako šće přeco w’ wěncu chodźiš.

14. Přec w’ wěncu chodźiš, w heli horiš,
haj w heli horiš, čertej słužiš.

15. Dźewjeć sy synkow skóncowała,
wšitkim sy hłójčki zwotrubała.

16. Dźewjećom hłójčki zwotrubała
a dźesatemu zaso mysliš.«

17. »Och dźěći, lube moje dźěći,
wodajće wy mi moje hrěchi.«

18. »My chcyli je drje tebi wodać,
ale twój Bóh ći njewoda.«

19. A do cyrkwje přec stupaše,
ze swjećenej wodu so wokrjepi.

20. A dźěše horje k wołtarjej,
hdźež so pokornje poklakny,

21. Swjaty sej křižik činješe,
na jedne dobo so přepadny.

22. Ničo wjac wot njeje widźeć njebě,
hač jenož jeje žołte włosy.