Serbske ludowe spiwy

Holčka, ja ći radźić chcył

2. Bohaty by dušny boł,
zapłaćił by wšitkón dołh,
za to pak ći knjez chcył być,
knjez chcył być,
dyrbjała jom nohi myć.

3. Ty chceš rady młodeho,
tajkoh prawje młodeho?
Praj ty, kak b’dźe so ći zdać,
so ći zdać,
hdyž b’dźe rejwać, pić a hrać?

4. Někotry so tajić wě,
wot druhich wón rěči zlě,
tón by wjele lěpje bał,
lěpje bał,
hdy by swoju doběrał.

5. Někotrom so wjele zda,
pyši so a naduwa,
mjez tym móhła jeho česć,
jeho česć,
sroka na wopuši njesć.

6. Tón, kiž toho nječini,
małoh něšto přečini,
tón by sej će rady wzał,
rady wzał,
hroznje hlada jako law.

7. Ty najbóle na toh twar,
kiž je dobry hospodar,
kiž wě, kak so zežiwić,
zežiwić,
zo sej njetr’ał požčić hić.

8. Čestnoh, lesnoh, šikwanoh,
pěknoh, bohabojaznoh,
tajkeho sej dyrbiš wzać,
dyrbiš wzać,
při tym so ty njeb’dźeš kać.

9. Sama so tež prócuj ty,
wšitke swoje žiwe dny,
Bóh waj’ budźe zwarnować,
zwarnować,
wšitko dobre wamaj dać.