Serbske ludowe spiwy

Holčka, ja ći radźić chcył

1. Holčka ja ći radžić ’cył,
Dy by so ja zwažić smjeł,
Kajkeho sej dyrbiš ’zać,
Dyrbiš ’zać,
Zo so nebdžeš pši nim kać.

2. Bohaty by dušny bół,
Zapłaćił by ’šitkón dół’,
Za to pak ći knez ’cył bóć,
Knez ’cył bóć,
Dyrbjała mu nohi móć.

3. Ty ’ceš rady młodeho,
Tajkoh’ prawje młodeho.
Praj ty, kak bdže so ći zdać,
So ći zdać,
Dyž bdže rejwać, pić a ’rać?

4. Njekotry so tajić wje,
Wot druhich wón ryči zlje,
Tón by wele ljepe bał,
Ljepe bał,
Dy by swoju doberał.

5. Njekotrom’ so wele zda,
Pyši so a naduwa;
Bez tym mó’ła jeho česć,
Jeho česć,
Sróka na wopuši nesć.

6. Tón, kiž teho nečini,
Małoh’ nješto pšečini,
Tón by sej će rady ’zał,
Rady ’zał,
’Roznje ’lada jako law.

7. Ty najbóle na toh’ twaŕ,
Kiž je dobry hospodaŕ,
Kiž wje, kak so zežiwić,
Zežiwić,
Zo sej netr’ał požčić hić.

8. Česnoh’, lesnoh’, šikwanoh’,
Pjeknoh’, bohabojaznoh’,
Tajkeho sej dyrbiš ’zać,
Dyrbiš ’zać,
Pši tym so ty nebdžeš kać.

9. Sama so tež prócuj ty,
’Šitke swoje žiwe dny;
Bóh waj’ budže zwarnować,
Zwarnować,
’Šitko dobre wamaj dać.