1. ||: Wudowa swojoh syna ženješe :||
a kóždy mól jom rěčeše:

2. ||: »Njebjer sej ty, mój syno, domjacu, :||
wzmi sej ty radsjo słužomnu.

3. Domjaca ta je nawučena
haj dołho lěhać a dobre snědać,
haj dobre snědać a lochke dźěłać.

4. Słužomna ta je nawučena
haj zahe stawać a špatnje snědać,
haj špatnje snědać a ćežke dźěłać.«

5. ||: Syn tón pak staru maćer njeposka, :||
ale sej wozny domjacu.

6. ||: Stara mać doma Boha prošeše, :||
zo by ju žiwu dom njepřiwjedł.

7. ||: Bliže tam wonaj k hunam jědźeštaj, :||
bóle taj konjaj štórm’waštaj.

8. ||: Wuskočił je pak hólčkej z nóžnow mječ, :||
k’ół je wón holčku k wutrobi.