Z wječorka, z wječorka wulka bě ćma
1. Z wječorka, z wječorka wulka bě ćma,
žani mi ludźo wjac njeswěćachu.
2. Žani mi ludźo wjac njeswěćachu,
žane mi škowrončki njespěwachu.
3. Hólčik swoju lubku dom přewodźeše,
nimo toh hajka mi zeleneho.
4. Nimo toh hajka mi zeleneho,
nimo toh kerka mi rokotowoh.
5. Tam sebi wonaj tak powědaštaj,
swoju tu nuzu sej skoržeštaj.
6. »Sy-li ty swarjena mojedla,
ja pak sym swarjeny twojedla.
7. Da naju lubosće rózno njech du,
kaž su prjed’ něhdy tež hromadu šli.
8. Z wětřičkom, z dešćičkom rózno njech du,
tak su prjed’ něhdy tež hromadu šli.
9. Z wětřičkom njech wšak so rozdunjeja,
z dešćičkom njech pak so rozpłunjeja.«
10. »Wocl a železo twjerda wěc je,
naju te lubosće wjele twjerdše.
11. Wocl a železo kowar dźěła,
naju te lubosće žadyn čłowjek.«
12. Wocl a železo rózno tež dźe,
naju te lubosće nihdy wjace.«