1. Źins njesmějom domoj,
pjenjeze su wšykne, wšykne, wšykne.
Nan mě wjelgin šćoka,
muterka pak chwali mě.

2. »Šćokaj abo nješćokaj,
rejowaś buźom pśe to, pśe to, pśe to.
Maś mě da pjenjeze,
až ty ze wšym njezgóniš.«