Maś to źowćo pleśašo

2. »Lubeg’ se njewóstaju,
lubego pjerwjejšeg’.
Wón mě wjele lubšy jo,
ak mójej bratša dwa.«

3. Dała jo ju zatwariś
do nowej’ komorki.
»Seń tud, rědna, lěto, źeń,
až lubeg’ zabydnjoš.«

4. »Lubego njezabydnu
tak dłujko, až žywa som.
Wón mě cesto mysli ma,
a ja źe jogo tek.«

5. Lětałej stej, lětałej,
dwa běłej gołbjaška.
Zwusoka stej lětałej,
zniska se sedałej.

6. Sedałej stej se, sedałej,
źowću na komorku.
»Co nama, rědna, k mytu daš,
źěłamej śi wokeńco?

7. Až lubego woglědajoš,
lubego pjerwjejšeg’.«
»Co ga jo mě woglědanju,
gaž njej’ k rozgronjenju.«

8. »Pśiźo wón śi k woglědanju,
pśiźo tek k rozgronjenju.«
Źěłałej stej, źěłałej,
to swětło wokeńco.

9. Źowćo glěda z woknom wen
na łuku zelenu.
Wiźi lubeg’ na łuce
tšawicku sekuceg’.

10. Wezełej se za ruce,
wjadłej se pó łuce.
Tergałej stej, tergałej,
te drobne kwětaški.

11. Sajźałej je, sajźałej,
do jeje komorki.
»Gaž te kwětki zaprěju,
lubosći roztyl du.«

12. Dlej te kwětki stojachu,
rědnjejše bywachu.
»Tak tek naju lubosći
niga roztyl njepójdu.«