1. Jěł je bóh wjeršen do městačka
na swojim zelenym wozyčku,
haj wozyčku.

2. Do poł je městačka njepřišoł,
wosrjedźa městačka pozastał,
haj pozastał.

3. Nichtón tam k njemu won njepřińdźe,
štož jenož jedyn stary měšnik,
haj stary měšnik.

4. »Čohodla płačeš, ty syno Boži?« --
»Ka’ ha ja płakaći njedyrbu,
haj njedyrbu?

5. Wóše toh městačka wulke znamjo,
wulke mi znamjo, haj krawy mječ,
haj krawy mječ.

6. Na jenym boku je krawy mječ,
na druhim boku je čorny křiž,
haj čorny křiž.«

7. »Na čo tón krawy mječ pokazuje?« --
»Pokaže, pokaže wulku wójnu,
haj wulku wójnu.«

8. »Na čo tón čorny křiž pokazuje?« --
»Pokaže, pokaže wulki mór,
haj wulki hłód.

9. Zo budźa maćerje dźěći jěsć,
hišćen je njebudźa we měri jěsć,
haj we měri jěsć.

10. Budźe so zebrać tón mały knajb,
hišćen je budźe jim z rukow wudrěć,
haj z rukow wudrěć.«

11. Nimo tam ćehnjechu wojacy,
z cuzeho kraja mi wojacy,
haj wojacy.

12. Hdyž so pak za městaškom wohladnychu,
ničo tam wjacy njesłyšachu,
haj njesłyšachu,

13. Štož starych ludźi wulki hołk,
małych tych dźěći wulki křik,
haj wulki křik.

14. Nimo tam jědźichu fórmani,
z cuzeho kraja mi fórmani,
haj fórmani.

15. Tak sebi bjez sobu powědachu:
»Hlajće wšak, Božo mój, hladajće,
haj hladajće.

16. Kajke to tola městaško bě,
nět je tu kamjeń na kamjenju,
haj na kamjenju.

17. Chcemy da nětkolej Boha prosyć,
zo by nas Bóh tón knjez zwarnował,
haj zwarnował!

18. Zo by nas Bóh tón knjez zakitał
před tajkim wulkim njezbožom,
haj njezbožom.«