1. ›Što sy tak zrudny, Dawiće,
›Zo sebi ne’raješ?‹

2. »Och, kak da necham zrudny być,
»Dyž nimam nikoho.«

3. »Nan a mać staj mi wumrełaj,
»Wobaj so heli palitaj.«

4. ›Och Dawiće, och Dawiće,
›’Zmi sebi jeno huslički!‹

5. ›’Zmi sebi jeno huslički,
›A ’raj ty rónčka tsi.‹

6. Prjene to rónčko ’raješe
Tom’ bohu samemu.

7. Druhe to rónčko ’raješe
Tej knežni Mariji.

8. Tseće to rónčko ’raješe
Tom’ duchej swjatemu.

9. ›Och zastań, zastań Dawiće,
›Ty hižom dobył sy!‹

10. Štóž necha wjerić khyrlušam,
Tón ’ladaj na mjesačk.

11. Tam budža widžeć Dawita
Bozowej rukajcy,

12. Haj bozowej tej rukajcy,
Wólšowym kabaći,

13. Ha rokotowej štrympicy,
Brjezowej kholowi.