1. »Ha pisane su sanki
a klinkotate konje.
A hdźe da ty nětk jědźeš,
ty rjany luby mój?«
»Ći njepowěm.«

2. »Ty lěpšich myslow budźeš,
hdyž ’dźeš mi powědać,
hdźe ha ty nětko jědźeš,
ty rjany luby mój.«
»Da posłuchaj:

3. Ha do města ja jědu,
tam budu całtow kupić,
kóždej tej holcy jednu
a swojej lubce dwě,
haj lubce dwě.«