Ha to je, moja lubka, tón posledni mól
1. »To je, moja lubka, tón posledni mól,
zo sym ja z tobu z toh piwa dom šoł.
2. Wij sej, moja holička, tajkile wěnc
wot wšitkich sortow mi nalikow,
3. Wot wšitkich sortow mi nalikow,
wot wšitkich sortow mi trawičkow.
4. Hdyž ’dźeš ty wići tón čerwjeny nalik,
mysli sej naju frejnu młodosć.
5. Kajkiž tón nalik rjany čerwjeny je,
tajka ta młodosć je wulka lubosć.
6. Hdyž ’dźeš ty wići tón pisany nalik,
mysli sej na wašnje wšelake.
7. Mysli sej na wašnje wšelake,
na wašnje wšelake, na lubeho.
8. Kajkiž tón nalik rjany pisany je,
tajke te wašnje je wšelake.
9. Hdyž ’dźeš ty wići tón běły nalik,
mysli sej ty na tu čistu knježnu.
10. Kajkiž tón nalik rjany běły nalik,
tajka ta knježna d’ri čista być.«
11. »Hdyž je to, luby, z tej twojej wolu,
da chcu će přewodźeć pře wšě hórki,
12. Pře wšě hórki a pře wšě dołki,
potom chcu hići tu runu dróhu.
13. Da chcu ći zawdać tu dobru nócku,
dobru ći nócku haj z běłej ručku.
14. Pobožna knježna chcu wostaći,
pobožna knježna hač do smjerće.«